XXXIII. Riker, stop!

OCZAMI LAURY
Blondyn miał rację. Bałam się jego brata, a raczej tego, że znów skrzywdzi Rossa.
-Chciałem cię przeprosić-powiedział szczerze.
Brązowooki otworzył usta, ale nie zdążył nic powiedzieć bo do pokoju wleciała wściekła Vanessa. Riker gwałtownie się odwrócił, waląc mnie ramieniem w brzuch. Jęknęłam z bólu, a Rossy zrobił się cały czerwony. Ness za to wpadła w furię. Rocky w porę ją złapał, inaczej pewnie wydłubałaby Rikowi oczy.
-Nie waż się dotykać Laury!-wrzasnęła.
Posłałam brunetowi porozumiewawcze spojrzenie. Bez wachania pocałował Van w policzek, na co ta spaliła buraka i na chwilę przestała cokolwiek ogarniać. Wybuchnęłam głośnym śmiechem.

OCZAMI VANESSY
O cholera! Założę się, że... Taa, na pewno się zarumieniłam. Rocky'ego obdarzyłam morderczym spojrzeniem, ale zaraz wpadłam na genialny pomysł i też go cmoknęłam. Rikuś wyglądał jak wybuchające fajerwerki. Wyszedł z sali, trzaskając drzwiami. Usiadłam obok siostry i dotknęłam jej brzucha.
-W porządku?-spytałam z troską.
Pokiwała twierdząco głową, a Ross ją przytulił.
-Boże, jak wy pięknie razem wyglądacie. Może urodzi się jakaś sliczna blondyneczka, albo przystojny brunet?-rozmażyłam się.
-Ally-wyrwało się Laurze.
-Będziecie mieć córkę?-krzyknęłam.
Niedowierzanie mieszało się z ogromną radością. Zostanę ciocią! Yeah!
-Um, nie wiem. Ale chciałabym-odparła moja siostra.
Z oczu i miny Rossa wyczytałam, że myśli tak samo. Wszystkie moje wątpliwości się rozwiały.
-Będą wspaniałą rodziną-pomysłałam na głos, nie zdając sobie z tego sprawy-Będziecie wspaniałą rodziną.
Parknęli śmiechem, a ja przez dobre dwadzieścia minut rozkminiałam o co im chodzi.

*25 sierpnia*

OCZAMI ROSSA
Koło siódmej dostałem wypis i już o 9 z powrotem byłem w domu. Po przekroczeniu progu odwróciłem się i zablokowałem Laurze, Nessie i Rydel drogę.
-Pakujcie się, dziewczyny. Lecimy do Kalifornii-oznajmiłem.
-Ja nie chcę-odparła szatynka, uśmiechając się przebiegle-Mam zamiar wcielić w życie pewien plan.
-Okej. W takim razie zostaje nasza trójka.
Laura poszła do domu by upchnąć swoje rzeczy w walizkę. Delly po pięciu minutach wróciła do salonu z plecakiem.
-Szybka jesteś-stwierdziłem.
-Wiem-odparła jakże skromnie, śmiejąc się.

Podróż samolotem minęła bez większych problemów. Lau całą drogę wgapiała się w malutką dziewczynkę z fotela po przeciwnej stronie.
-Już niedługo my tak będziemy wyglądać-westchnęła, wskazując na rodziców blondyneczki.
Wyobraziłem sobie nas idących przez park, ze śliczną brunetką na moich rękach. Miałaby usta i oczy po mamie. Tak. Piękne, brązowe oczy Laury. A uśmiech Rydel. Charakter każego z naszej siódemki, Rikera najmniej bo jest agresywny. Odpłynąłem i dopiero płacz malucha sprowadził mnie na ziemię. Jego rodzice prowadzili ostrą wymianę zdań, lądowaliśmy, a dziecko po prostu się bało.
-Nie możecie się państwo zamknąć? Ona płacze-warknąłem.
Wytrzeszczyli oczy. Kobieta nazwała mnie pod nosem tępym gówniarzem, licząc na to, że niczego nie usłyszę.
-Sama jest pani tępa. Biedna dziewczynka płacze, a pani nic nie robi-odparłem pewnie.
Siedząca za Lau Blondi włożyła rękę między fotele i szarpnęła mnie za bluzkę. Zrobiłem obrażoną minę i więcej nie odezwałem się ani słowem.

OCZAMI ROCKY'EGO
-Nie rozumiem kobiet-wywróciłem oczami.
Po co Vanessie ta cała szopka? Riker i tak jest już na mnie wściekły i w ogóle nie chce gadać.
-No proooszę-zrobiła maślane oczy.
-OK-odpuściłem, choć niechętnie.
Akurat przechodził więc pocałowałem ją czule w usta. Chrząknął, mimo to nie odrywałem się od dziewczyny.
-Zostaw ją w spokoju!-rozkazał.
Ness zrobiła krok w tył. Jej mina wyrażała złość i determinację. To się źle skończy. Jeszcze popcorn i mogę oglądać.
-Bo co, Rikuś? Zabronisz mi? A może ja kocham Rocky'ego, co?
Jej słowa były tak dobitne, że nawet kompletny idiota by je zrozumiał. Tymczasem do mojego kochanego braciszka nie docierały.
-Uważaj, bo ci uwierzę-syknął.
-Uważaj, bo ci przyłożę-warknęła.
-Tak, tak. Na sto pro ci się uda, kotku-zakpił.
Ok, jeszcze chwila i trzeba będzie zablokować szatynkę.
-Chcesz to sprawdzić?-posłała mu mordercze spojrzenie.
Wyszedł z pokoju, po drodze kopiąc krzesło, które z impetem wylądowało na ścianie. Dwudziestolatka była z siebie dumna.

OCZAMI LAURY
Stojąc pod domem rodziców Lynchów miałam ochotę uciec jak najdalej. Zamiast tego schowałam się za Rossem.
-Nie zjedzą cię-posłał mi krzepiący uśmiech.
Po kilku sekundach drzwi otworzyła jego mama. Wyglądała na bardzo miłą kobietę. Najwyraźniej zdziwiła ją nasza wizyta, bo otworzyła szeroko usta.
-Dzieci! Co tu robicie?-spytała, rozkładając ręce do tulenia.
Ross zrobił kilka kroków w przód pozostawiając mnie na polu widzenia.
-A to kto?-rozbrzmiał ponownie ciepły głos Pani Lynch.
-To Laura-przedstawiła mnie Delly-Jest dziewczyną Rossa i...
Obdarzyłam ją błagalnym spojrzeniem. Nie chciałam wiedzieć, jak kobieta zareaguje na wieść o ciąży.
-Laura niedługo zostanie mamą, a ty będziesz babcią-dokończył beztrosko chłopak.
Spłonęłam rumieńcem, a Rydel zrobiła tzw. facepalm. Rossy zorientował się o co chodzi i obdarzył mnie przepraszającym spojrzeniem.
-Jak to: w ciąży?! Oszaleliście, dzieciaki?-Stormie złapała się za głowę.
Nie ma to jak zrobić świetne pierwsze wrażenie.